Kendime Yenildim...
Ne olduğunu bilmediğim hayallerim var bu aralar. Gerçekleşeceğini düşünüp heyecanlanmaya başladığımda her seferinde uyanıyorum. Diyorum ki kendime “AŞK ÇOK UZAK!”
Bana her şey uzak gelmeye başlıyor. Birkaç saat öncesine kadar içimde varolan heyecan bir anda kayboluyor. Kalbimin çarpıntıları azalıyor, midemde uçuşan kelebekler bir anda mide bulantısına, karın ağrısına dönüşüyor.
Söküp atmaya çalışsam da karamsarlığımı, umutsuzluğumu kendime engel olamıyorum. Her şey yine üstüme gelmeye başlıyor... Ama en azından gözlerimin dolmasına engel olmayı başarabiliyorum. Aslında itiraf etmem gerekir, neredeyse onu da başaramayacaktım. –Zayıflık göstermeye gerek yok.-
İlk anda üzerime çöken ağırlığı atıyorum. Ne bekliyordum ki?? Ve neden?? Sanki bugüne kadar başıma güzel şeyler geldi.. L Bir anda kendimi neden bu kadar pembe bir dünyaya fırlattım ki?
Sonunun böyle olacağını bile bile yine kendime yenildim... L
Ece.
0 yorum:
Yorum Gönder